keçici — sif. 1. Hər hansı bir yarışda və s. də yeni qaliblərə, birincilik qazananlara verilən. Keçici kubok. – O kimdir külüngü dağ kimi vurur? Keçici bayraq da yanında durur? S. V.. Görünür qabaqda keçici bayraq; Onun yarış adlı şüarı vardır. H. Arif. 2 … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təltif — is. <ər.> 1. Yaxşı xidmətə və ya bir işdə fərqlənməyə görə orden, medal, fəxri ad, keçici bayraq, qiymətli şey və s. vermə. Xəstəxanada yatdığının üçüncü günü <Cavadı> fərəhli bir xəbərlə – təltif xəbərilə təbrik etdilər. Ə. Vəl..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
abir — ə. keçən, keçib gedən, keçici … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
aləm — ə. 1) kainat, dünya, yer kürəsi; 2) sahə; 3) çoxlu; 4) m. xalq, camaat, cəmiyyət. Aləmi bəqa’ əbədi aləm, axirət; aləmi bərzəx 1) dünya ilə axirət arasında ruhların qiyamətə qədər duracaqları yer; 2) m. əzablı yer; aləmibəşəriyyət insanlar,… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
biqərar — f. və ə. 1) narahat, rahatsız; 2) ötəri, keçici, müvəqqəti; 3) dözülməz, səbatsız; 4) vədini yerinə yetirməyən, sözünün üstündə durmayan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
yekruzə — f. 1) birgünlük; 2) ötəri, keçici; 3) m. müvəqqəti … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ani — sif. Ən az, ən qısa bir zamanda olan; bir anda, göz yumub açınca olub keçən. Ani təsir. Ani sükut. Ani ölüm. – Bizim bu ani tanışlığımızın ömrü bir iki saatlıq söhbətdən ibarət olacaqmı? M. S. O.. Nəriman bu baxışlarda da öz ürəyindən keçənləri… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bisəbat — sif. <fars. bi. . . və ər. səbat> Səbatsız, davamsız; müvəqqəti, ötəri, keçici … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çiçək — 1. is. 1. bot. Çılpaqtoxumlu və örtülütoxumlu bitkilərin ləçək tacından və erkəkciklə dişicikdən ibarət çoxalma orqanı. Alma ağacı çiçəyi. Yasəmən çiçəyi. Sarı çiçək. – <Dilbərgilin> həyətlərindəki yasəmən, ərik, alça, albalı ağaclarının… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dayanıqsız — sif. 1. Dayanığı olmayan, möhkəm olmayan; mətanətsiz, səbatsız, dözümsüz. Dayanıqsız adam. 2. Sabit olmayan; davamsız, keçici, sürəksiz. Melodiyadakı dayanıqsız səslərin təbiətində sabit səslərə doğru daimi hərəkət meyli duyulur. Ə. Bədəlbəyli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fani — sif. <ər.> Həmişəlik olmayan, axırı puç, axırı olmayan; müvəqqəti, keçici, qalmayan. Dost tutma dünyanı, fanidir, fani; Aldanıb özünü xar eyləməynən. A. Ə.. Ey bizə fani cahanın dövlətindən dəm vuran; İstəyirsən, bizlərə cənnətdə qılman… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
